Ogrzewanie podłogowe - wady i zalety

Jako wady ogrzewania podłogowego możemy wskazać wyższe koszty wykonania instalacji ogrzewania podłogowego. Za montaż ogrzewania podłogowego zapłacimy średnio o 30% więcej, niż w przypadku tradycyjnych grzejników. Trudniejsze jest również zaplanowanie i wykonanie podłogówki. Przewody lub maty grzewcze nie mogą znajdować się pod zabudową meblową i sprzętami, takimi jak kuchenka, lodówka czy pralka. Jest to szczególnie ważna zasada, ponieważ wprowadzenie zmian i poprawek w gotowej, wykończonej instalacji ogrzewania podłogowego jest niemożliwe.

Posadzka grzewcza nabiera temperatury powoli i równie powoli stygnie. Przewody lub maty grzewcze znajdują się w dobrze zaizolowanym, betonowym stropie, który musi się nagrzać, zanim będzie przekazywał ciepło do wnętrza. Ciepła posadzka długo utrzymuje temperaturę, nawet po wyłączeniu instalacji ogrzewania podłogowego. Przez to trudniej dopasować ilość ciepła do realnego zapotrzebowania ciepła w pomieszczeniu. Instalację warto więc wyposażyć w system elektronicznego sterowania, które pomoże kontrolować temperaturę w nocy lub podczas naszej nieobecności.

Stosując ogrzewanie podłogowe, musimy odpowiednio wykończyć posadzkę. Jakie materiały sprawdzą się na ogrzewaniu podłogowym? Najważniejszy jest współczynnik przewodnictwa cieplnego. Najlepsze na ogrzewanie podłogowe będą płytki terakotowe, ceramiczne, klinkierowe oraz gresy oraz naturalne kamienie. Materiał te cechują się dobrym przewodnictwem i małym współczynnikiem oporu cieplnego. Klasyczny parkiet lub wykładzina dywanowa zdecydowanie bardziej izolują ciepło, co przekłada się na mniejszą efektywność grzewczą i wyższe koszty utrzymania. Ponadto płytki najlepiej zachowują się na ogrzewaniu podłogowym: nie odkształcają się, nie kurczą ani nie emitują szkodliwych dla zdrowia substancji pod wpływem ciepła. 

Wybierając płytki na ogrzewanie podłogowe, należy pamiętać o uprzednim zastosowaniu emulsji gruntującej. Ważny będzie również dobór odpowiedniego kleju, odpornego na zmiany temperatury. Dobrze położone i odpowiednio dobrane płytki będą służyły przez długie lata, rozprowadzając ciepło oraz imponując wytrzymałością i niezawodnością. Bogata oferta producentów ceramicznych materiałów wykończeniowych pozwoli nam uzyskać zachwycające posadzki imitujące drewno, naturalne kamienie i marmur, oraz modny beton. Panele są najrzadziej stosowane na ogrzewaniu podłogowym — niewiele dostępnych na rynku modeli oferuje podobne parametry przewodnictwa cieplnego do płytek.

Wodne ogrzewanie podłogowe

Ten rodzaj ogrzewania podłogowego najczęściej wykonywany jest z rur układanych w pętle lub meandry w równomiernych odstępach, ok 10 cm, aby stworzyć równomierną powierzchnię grzewczą. Długość jednej pętli nie może być większa niż 120 cm. Rury do ogrzewania wodnego to najczęściej produkty z polietylenu sieciowanego (PE-X), polipropylenu (PP), polibutylenu (PB) albo rury wielowarstwowe z metalu (aluminium lub miedzi), pokrytej osłoną z tworzywa sztucznego.

Elektryczne ogrzewanie podłogowe

To alternatywny sposób wykonania ogrzewania podłogowego. Jest bardziej uniwersalny niż instalacja wodna, ponieważ pozwala na wykonanie ogrzewania podłogowego na wykonanej już posadzce w remontowanej łazience, lub mieszkaniu w stanie deweloperskim. Składa się z systemu kabli, mat lub grzewczych folii, które przekazują zakumulowane ciepło do pomieszczenia. Elementy grzewcze umieszczone są tuż pod powierzchnią podłogi, dlatego działa szybciej niż ogrzewanie wodne. Świetnie sprawdza się w łazienkach, jednak instalując je w łazience, musimy pamiętać o zachowaniu odstępów od wolnostojących na posadzce sprzętów sanitarnych i AGD – wanny, toalety i pralki. Elektryczne ogrzewanie podłogowe możemy programować przy użyciu termostatów lub czujników temperatury, aby zaprogramować czas uruchamiania i pożądaną temperaturę.

Warianty ogrzewania elektrycznego

Elektryczne kable grzewcze – to najpopularniejszy sposób na elektryczną podłogówkę, jednak musimy go zaplanować na etapie budowy, ponieważ wpływa na ostateczną wysokość podłogi aż o kilkanaście cm, a kable są układane przed zalaniem wylewki betonowej. Odstępy między kablami nie powinny być mniejsze niż 5 cm. Wyróżniamy dwa rodzaje ogrzewania tego typu: stałooporowe lub samoregulujące. Pierwsze mają stałą moc grzewczą, niezależnie od temperatury panującej w otoczeniu. Drugie dopasowują się do warunków cieplnych pomieszczenia i dzięki temu są bezpieczniejsze w użytkowaniu.

Maty grzewcze – to pasy siatki z przeplecionym przez nie stałooporowym kablem. Są montowane w warstwie kleju lub samopoziomującej masy, lub w wariancie samoprzylepnym, bezpośrednio pod płytkami lub innym materiałem podłogowym. Po instalacji maty możemy przejść do wykańczania posadzki materiałem podłogowym. Ich największym atutem jest fakt, że mogą być stosowane na gotowej posadzce, dlatego świetnie sprawdzają się podczas remontów łazienek lub kuchni.

Folie grzejne – są wykonane z płaskich, aluminiowych drutów zatapianych w poliestrowej folii. Folie grzejne możemy docinać na pożądany wymiar, uszkodzony moduł nie ma wpływu na pracę całego zestawu. Folie stosowane są jako ogrzewanie powierzchniowe, np. pod lustrami, aby chronić je przed zaparowaniem. Możemy podłączyć je pod włącznik światła, aby uruchamiały się tylko podczas korzystania z łazienki.

Największą zaletą jest możliwość wykorzystania go na istniejących posadzkach, dlatego jest  niezastąpione podczas szybkich remontów. Ważny jest też wysoki komfort użytkowania i pełna kontrola nad systemem, od zdalnego włączenia po automatyczną regulację temperatury. Możemy ogrzewać precyzyjnie wybrane powierzchnie, np. pod umywalką, toaletą lub lustro.

Ogrzewanie podłogowe warto wyposażyć w regulator z czujnikiem pogodowym do sterowania jego pracą poprzez temperaturę na zewnątrz. Ze względu na bezwładność cieplną (wolne nagrzewanie i powolne oddawanie ciepła), temperatura w pomieszczeniu może być nieadekwatna do warunków zewnętrznych. Instalacja reaguje na sygnał z czujnika pogodowego i zmienia temperaturę ogrzewania, rozpoczyna lub kończy pracę. Termostat pokojowy sprawdzi się tylko w przypadku instalacji o małej bezwładności, np. w niewielkich pomieszczeniach.