Polska norma PN-EN 14411

Warto zauważyć, że norma nie rozdziela płytek ceramicznych i gresowych. Ich nazewnictwo nie jest unormowane przepisami i przyjmuje się je umownie. Dalsza część normy zawiera informacje o właściwościach fizycznych i chemicznych wymaganych dla uznania ich za pełnowartościowy towar.

Norma ta przedstawia nam również jakich odchyleń w parametrach nabytych produktów możemy się spodziewać w grupie produktów pełnowartościowych – I gatunku. Różnice w długości płytek w obrębie jednej paczki mogą wynosić do 0,5% długości boku. Ze względu na specyfikę produktu płytki nie muszą być równie idealnie płaskie. W tym przypadku norma wskazuje również na 0,5% długości brzegu lub długości przekątnej – jest to zależne od tego, w jaki sposób przebiega krzywizna na powierzchni produktu. Zatem wszystkie, które nie przekroczą tej granicy, uznawane są za zachowane w normie.

W dokumencie tym przedstawiono również bardzo ciekawą informację dotyczącą założeń estetycznych wzoru. Pojawia się w nim informacja, że założenia co do tej kwestii obejmują zgodność 95% płytek. Zatem 5% może odbiegać od tych norm i posiadać widoczne skazy przykładowo w postaci plamek czy przebarwień. Z założenia przyjmuje się, że na każde 100 sztuk, 5 z nich może nie nadawać się do ich układania w wyeksponowanym na odbiorców miejscu. Jest to jednak parametr graniczny i większość marek nie korzysta z maksymalnego jednak wartości, dążąc do jak najmniejszego odsetka produktów ze skazami. Należy jednak pamiętać, iż jeśli do 5% nabytych płytek będzie miało odchylenia od pozostałych, jest to w granicach normy, co będzie powodem odrzucenia ewentualnej reklamacji.