Polska norma PN-EN 14411
Nasiąkliwość wodną oznacza się rzymskimi cyframi z ewentualnym dodatkiem liter:
- I – do 3%,
- IIa – pomiędzy 3% a 6%,
- IIb – pomiędzy 6% a 10%,
- III – powyżej 10%.
W wyniku połączenia wariantów z pierwszego zestawienia z tymi drugimi uzyskujemy oznaczenia poszczególnych klas płytek. Przykładowo poszukując płytek do ułożenia na zewnątrz, powinniśmy wybrać produkty mrozoodporne, a zatem takie, których nasiąkliwość nie przekracza 3%. Na podstawie powyższych informacji można stwierdzić, że potrzebujemy płytek z przykładowym oznaczeniem: AI, BI, BIa.
Dopuszczalne odchylenia
Warto zauważyć, że norma nie rozdziela płytek ceramicznych i gresowych. Ich nazewnictwo nie jest unormowane przepisami i przyjmuje się je umownie. Dalsza część normy zawiera informacje o właściwościach fizycznych i chemicznych wymaganych dla uznania ich za pełnowartościowy towar.
Dopuszczalne różnice wymiarów:
Norma ta przedstawia nam również jakich odchyleń w parametrach nabytych produktów możemy się spodziewać w grupie produktów pełnowartościowych – I gatunku. Dopuszczalne odchylenie średniego wymiaru każdej płytki od wymiaru roboczego wynosi ±0,6% lub ±2,0 mm (dla płytek o boku powyżej 15 cm). Różnica w długości między dwoma płytkami w paczce (np. I gatunku) nie powinna przekraczać 0,5% (tolerancja na nierówność krawędzi).
Dopuszczalne krzywizny:
Ze względu na specyfikę produktu płytki nie muszą być równie idealnie płaskie. W tym przypadku norma wskazuje również na dopuszczalne różnice wysokości 0,5% długości brzegu lub długości przekątnej – jest to zależne od tego, w jaki sposób przebiega krzywizna na powierzchni produktu. Jest to minimalna tolerancja dla płytek najwyższej jakości (grup B): W przypadku płytek prasowanych (Grupa B) odchylenie od płaskości powierzchni (krzywizna środka) oraz krzywizna boczna i wypaczenie nie powinny przekraczać ±0,5% w stosunku do wymiaru roboczego lub długości przekątnej. Dla innych grup tolerancje mogą być większe, np. ±2,0% (krzywizna środka/wypaczenie). Zatem wszystkie płytki, które nie przekroczą tej granicy, uznawane są za zachowane w normie i są dopuszczane do sprzedaży w swoim gatunku (I lub II).
Dopuszczalne różnice w grubościach płytki:
Płytki ze względu na sposób produkcji mogą nieznacznie różnic się grubością produktów. Dopuszczalne odchylenie w grubości to ±5% średniej grubości lub ±0,5 mm.
Inne różnice zawarte w normie:
Płytka nie zawsze jest idealnie prostopadłościenna. Odchylenie od kąta prostego na każdym z boków to maksymalnie ±0,5% w stosunku do wymiarów roboczych.
W dokumencie tym przedstawiono również bardzo ciekawą informację dotyczącą założeń estetycznych wzoru. Pojawia się w nim informacja, że założenia co do tej kwestii obejmują zgodność 95% płytek. Zatem 5% może odbiegać od tych norm i posiadać widoczne skazy przykładowo w postaci plamek czy przebarwień. Z założenia przyjmuje się, że na każde 100 sztuk, 5 z nich może nie nadawać się do ich układania w wyeksponowanym na odbiorców miejscu. Jest to jednak parametr graniczny i większość marek nie korzysta z maksymalnego jednak wartości, dążąc do jak najmniejszego odsetka produktów ze skazami. Należy jednak pamiętać, iż jeśli do 5% nabytych płytek będzie miało odchylenia od pozostałych, jest to w granicach normy, co będzie powodem odrzucenia ewentualnej reklamacji.
Polecane artykuły:
