Jak układać płytki podłogowe?

Przeprowadź dokładny pomiar pomieszczenia, w którym planujesz ułożyć płytki i oblicz powierzchnię posadzki. Do otrzymanego wyniku dodaj 10%, na ewentualne uszkodzenia i odpady. Warto dokupić dodatkowe opakowanie płytek na zapas. Pozostałe po ułożeniu elementy możemy zachować do wykonania napraw. Dzięki temu unikniemy możliwych rozbieżności np. kolorystycznych, między produktami pochodzącymi z różnych partii produkcyjnych. Jeśli planujesz ułożenie płytek w określony wzór lub sposób, np. w szachownicę, warto przygotować prosty rysunek techniczny posadzki. Dzięki temu zaplanujemy podziały płytek, aby najlepiej pasowały do wnętrza i zoptymalizujemy ilość powstałego odpadu.

Dobierz zaprawę klejową do rodzaju podłoża, na którym będziesz układać płytki. Podłoża pracujące, krytyczne lub pod ogrzewanie podłogowe wymagają zastosowania zaprawy uszlachetnionej tworzywem sztucznym. Następnie dobieramy grunt i zaprawę do fug. Najbezpieczniej poruszać się w obrębie asortymentu jednego producenta, a podczas pracy ściśle stosować do określonych przez niego wskazówek, dotyczących przygotowywania produktów i czasu ich schnięcia.

Jak rozpocząć układanie płytek na nierównej posadzce? Przede wszystkim dokładnie oczyść powierzchnię. Podłogę należy odkurzyć, usunąć tłuszcz i zabrudzenia oraz ewentualne resztki poprzedniej okładziny. Podłoże musi być też suche, dzięki czemu będzie podatne na działanie spoin. Im większe płytki chcesz ułożyć na podłodze, tym lepiej wyrównane musi być podłoże. Wszelkie nierówności możesz zniwelować za pomocą samopoziomującej masy szpachlowej. Pamiętaj o zachowaniu maksymalnej grubości warstwy produktu. Przygotuj masę zgodnie z zaleceniami producenta i dokładnie wymieszaj do połączenia składników. Rozprowadź masę na powierzchni nierówności i rozprowadź przy pomocy gumowego ściągacza. Ostrożnie dozuj ilość masy, aby uzyskać płaską i równą powierzchnię. Wyrównywanie podłoża klejem do płytek jest dopuszczalne, ale zupełnie nieopłacalne. Sprawdzi się w przypadku niewielkich, kilkumilimetrowych różnic, jednak większe rozbieżności lepiej wyrównać tańszą masą samopoziomującą.  

Tak przygotowaną powierzchnię pozostaw do zaschnięcia przez określony przez producenta czas. W zależności od rodzaju masy lub kleju, do całkowitego stężenia może potrzebować od kilku godzin do kilku dni. Na podłoża niechłonne, takie jak np. beton, warto zastosować środki poprawiające przyczepność masy klejowej. Jeśli układasz płytki w pomieszczeniach narażonych na działanie wody i wilgoć dodatkowo uszczelnij powierzchnię posadzki specjalną masą przeznaczoną do tego typu rozwiązań.

Prostokąty mają boki w różnych proporcjach, co daje wiele kreatywnych możliwości. Producenci płytek prostokątnych często sugerują, z jakim maksymalnym przesunięciem można je układać. Najpopularniejsze aranżacje, jakie możemy uzyskać płytkami prostokątnymi opisujemy poniżej.

Układ klasyczny 

Płytki układane są bez przesunięcia, dłuższym bokiem równolegle do drzwi wejściowych. Jest to układ łatwy w projektowaniu i wykonaniu. Stosowany w wąskim pomieszczeniu optycznie je poszerzy.

Układ pionowy

Prostokątne płytki układane są długim bokiem prostopadle do drzwi wejściowych do pomieszczenia. Wygląda bardzo efektownie i optycznie powiększy krótkie pomieszczenie.

Przesunięcie

Ten prosty wzór wykonujemy układając sąsiadujące płytki z przesunięciem o ½, 1/3 lub 1/5 długości. To popularny sposób układania płytek drewnodpobnych, ale nie tylko. Z przesunięciem możemy układac także większe formaty, tworząc ciekawy wzór na podłodze.

Jodełka

Jodełka świetnie wygląda wykonana np. z płytek drewnopodobnych, dzięki którym uzyskamy efekt parkietu. Klasyczny wzór jodełki doskonale podkreśli aranżacje salonów, kuchni, czy przedpokoju. Do wyboru mamy kilka wzorów, najpopularniejsze to tzw. jodełka klasyczna, francuska i węgierska.

Diagonalny (prostokątne karo)

Równie intrygujący i dynamiczny wzór, który sprawi, że pomieszczenie będzie wyglądało nietuzinkowo. Dużym minusem układu diagonalnego jest duży odpad – musimy kupić płytki z większym niż standardowo zapasem, aby materiału wystarczyło na docinanie skrajnych płytek przy krawędziach pomieszczenia.

Naprzemienny

Przypomina nieco układ parkietu w kwadraty. Szczególnie efektownie wygląda wykonany z płytek, których boki mają proporcje 1:2 lub 1:3, i jeden jest dokładnie dwa lub 3 razy dłuższy od drugiego. Do układu naprzemiennego warto wybrać kafle rektyfikowane i odpowiednio dopasować grubość fugi pomiędzy poszczególnymi elementami.

Jak kłaść płytki kwadratowe?

Kwadratowe płytki są bardzo uniwersalne: występują w szerokiej gamie rozmiarów, od kilkucentymetrowej mozaiki po wielkoformatowe kafle 120x120 cm. Każdy z układów można stosować niezależnie od rozmiaru płytek. Pamiętaj, że skomplikowane wzory przykuwają wzrok – w połączeniu z intensywnym wzorem czy kolorem kafli podłogowych mogą być zbyt przytłaczające w małym wnętrzu.

Proste kwadraty 

Uniwersalny wzór, pasuje do aranżacji w różnych stylach. Nie wymaga specjalistycznej wiedzy o tym, jak układać płytki, jednak trzeba być bardzo precyzyjnym przy mierzeniu i cięciu kafli. Wszystkie docinane płytki będą się znajdowały zaraz obok siebie, dlatego nierówne długości przyciągną wzrok. Można w ten sposób ułożyć płytki w jednym kolorze, lub stworzyć szachownicę z dwóch kontrastowych odcieni.

Karo

Płytki ułożone pod kątem 45 stopni nadadzą aranżacjom nowoczesny i dynamiczny charakter. To wzór chętnie wybierany do pomieszczeń o nieregularnym kształcie, wąskich korytarzy. Podobnie jak w przypadku układu prostego, karo dobrze wygląda zarówno w wariancie jedno, jak i dwukolorowym.

Mijanka 

Kwadratowe płytki można układać z przesunięciem, podobnie jak w przypadku cegiełki. Dobrze wyglądają rzędy przesunięte o ½ długości boku płytki. Układanie mijanki będzie wymagało dużej ilości cięć.

Mieszany

Jest to rzadko stosowany, ale bardzo efektowny wzór. Duże płytki zestawiamy z mniejszymi elementami, tworząc nieregularne przesunięcia we wszystkich kierunkach. Wzór mieszany dobrze wygląda wykonany z dużych płytek, lub niewielkiej powierzchni.

Jeśli już wybrałeś wzór, można przejść do kolejnego etapu, czyli klejenia płytek do podłoża. Rozrób zaprawę klejową zgodnie z zaleceniami producenta. Wymieszaj ją bardzo dokładnie, aby zapobiec powstawaniu grudek, najlepiej przy pomocy specjalistycznego mieszadła. Pozwól zaprawie dojrzewać przez określony przed producenta czas. Następnie przy pomocy kielni lub pacy metalowej nałóż na podłoże warstwę kleju o grubości 5-10 mm. Powstałą warstwę kleju przeciągnij zębatą pacą, aby była rozłożona równomiernie. Pracę warto podzielić na małe etapy. W każdym nakładaj małą ilość zaprawy, aby ułożyć płytki przed jej związanie. Szacunkowo jednorazowo pracuj na powierzchni ok. 1 do 1,5 m2.

Układaj płytki lekko wciskając je w zaprawę. Delikatnie je obracaj i ostrożnie dobij gumowym młotkiem, aby nie osiadały na posadzce. Jeśli pracujesz z płytkami pochodzącymi z różnych partii produkcyjnych, układaj je naprzemiennie. Dzięki temu optycznie zniwelujesz ewentualne różnice w odcieniach. Takie delikatne rozbieżności powstają zupełnie naturalnie, podczas wypalania płytki w piecu. Położenie płytek koryguj na bieżąco,  ponieważ poprawa ułożenia jest możliwa tylko do momentu związania zaprawy klejowej.

Pomiędzy poszczególne elementy trzeba włożyć dystansowe krzyżyki w odpowiednim rozmiarze. Szczeliny na fugę powinny mieć minimum 2 mm szerokości – wykonaj je zgodnie z zaleceniami producenta kafli. Szczeliny dylatacyjne powinny przebiegać również wzdłuż ścian pomieszczenia. Aby zapobiec pękaniu kafelków, zachowaj również istniejące szczeliny w posadzce jastrychowej, na przejściach oraz okładzinach podłogowych. Do płytek ceramicznych możesz zastosować listwy specjalistyczne, dzięki którym stworzysz estetyczne wykończenie, lub wykonać cokół przypodłogowy z płytek.

Na obrzeżach pomieszczenia płytki należy odpowiednio dopasować przez docięcie. W przypadku skośnego układania płytek powstanie więcej odpadu, niż gdybyśmy układali płytki równolegle.  Do przycinania płytek potrzebujesz specjalistycznej gilotyny do ceramiki. 

To narzędzie wykonuje nacięcia na glazurowanej powierzchni płytki, które następnie łamiemy poprzez uderzenie nimi w kant gilotyny. Do wykonania okrągłych otworów, np. przepustów rurowych, potrzebne są obcęgi, tak zwane papużki, które wycinają materiał do pożądanego kształtu. Dzięki temu krawędzie obciętych płytek będą zawsze równe i gładkie. Podobny efekt da również zamontowana na wiertarce otwornica.

Pozostawione wcześniej spoiny należy wypełnić dobraną do zaprawy klejowej fugą. Jeśli zaprawa była elastyczna, również elastyczna musi być zaprawa do fug. Zanim naniesiesz zaprawę, usuń nadmiar kleju spomiędzy płytek, przy pomocy drewnianego klina.

Fugowanie wykonaj dopiero po całkowitym wyschnięciu zaprawy klejowej, które powinno trwać co najmniej 24 godziny. W tym zakresie przestrzegaj zaleceń producenta. Zaprawę klejową do fug wykonaj zgodnie z instrukcją: rozmieszaj z zalecaną ilością wody do powstania gęstej papki. Wylej zaprawę klejową na fragment posadzki i rozprowadź między płytki, używając do tego celu gumowego ściągacza. Pracuj równomiernie, skośnie do kierunku spoin między płytkami. Nadmiar zaprawy usuwaj przy pomocy ściągacza.

Łączenie ściany i podłogi

Połączenia pomiędzy płytkami podłogowymi a ścianą lub cokołem należy wypełnić elastyczną masą uszczelniającą, najlepiej silikonem. Stosuj silikony dedykowane do rodzaju materiału, z którego wykonana jest układana posadzka. Do płytek wykonanych z marmuru stosuj silikony do kamienia naturalnego.

Zabezpiecz krawędzie przy połączeniu posadzki i ściany przy pomocy taśmy malarskiej i usuń ze spoiny pozostałości zaprawy. Jeśli podłoże w tym miejscu jest porowate i chłonne, zagruntuj je odpowiednio i równomiernie wypełnij silikonem. Przestrzegając zaleceń producenta, po kilku minutach wygładź spoinę zwilżonym wodą przyrządem do fug i usuń z niej nadmiar masy uszczelniającej. Pamiętaj, aby taśmę malarską odrywać pod skosem do powierzchni.